مرغ ترسناک هم زمان با تی. رکس در زمین می‌زیست

دانشمندان دایناسور ترسناک پرنده مانندی را کشف کردند.

این خزنده‌ی عجیب و غریب ممکن است جزء آخرین باز مانده‌های دایناسورها باشد. بقایای آن در نهر جهنمی، یک منطقه صخره‌ای و غنی از فسیل‌ دایناسورها در غرب آمریکا، کشف شده است.
هفته گذشته، دانشمندان کشف یک دایناسور جدید شبیه پرنده را اعلام کردند. دایناسوری با پر و بال، یک منقار و پاهای دراز و باریک که بسیار مضحک به نظر می رسید. اگر با این موجود برخورد می‌کردید به طرز احمقانه‌ای می‌ترسیدید . این خزنده با 3 متر (10 فوت) ارتفاع، از بیشتر انسان‌ها بلندتر بوده است (انسان‌های گذشته و انسان‌های پس از آن‌ها)، و دارای وزن 66 کیلوگرم (500 پوند) بوده است. اوه، پنجه‌های تیزی داشت که می‌توانست شما را تکه تکه کند.
شکار چیان فسیل، استخوان‌های این گونه را در منطقه‌ی صخره‌ای جنوب غربی داکوتای شمالی کشف کردند. این شکل‌ِ زمین ‌شناسی به عنوان نهر جهنم شناخته شده است. پس جای تعجب ندارد که دانشمندان به این جانور، نام مستعار "مرغ جهنم" داده‌اند.
آن ها همچنین به آن، نام رسمی‌تر آنزو وایلی را دادند. آنزو یک پرنده افسانه‌ای بود که از دهانش آتش خارج می شود. وایلی، نوه دایناسور دوست مردی است که موزه کارنگی تاریخ طبیعی پیتسبورگ، پا، را پشتیبانی می‌کند. دانشمندان این موزه اعضای تیمی بودند که دایناسور جدید را در مقاله منتشر شده در مجله پلاس وان 19 مارس، توصیف کردند.
جان هاچینسون گفت: "دایناسور آنزو مبتنی بر یک نمونه فوق العاده خوب است" (خبر علمی دانشجویان). او یک کار شناس زیست ‌شناسی حرکتی است که در این تحقیق شرکت نکرده است، او در دانشکده دام پزشکی سلطنتی دانشگاه لندن کار می‌کند. در حفاری‌های گذشته نشانه‌هایی از این حیوان دیده شده است. هاچینسون می‌گوید "اما با توجه به این نمونه محدود نمی‌توان به نتیجه قاطعی دست پیدا کرد ".
اسکلت تازه مونتاژ شده ی دایناسور پرنده مانند آنزو وایلی.
موزه تاریخ طبیعی کارنگی

معمای بزرگ

فرض کنید به دنبال یافتن تکه‌های پازلی هستید که هنوز در مورد تصویری که خواهد داشت، تعداد تکه‌های باقی مانده یا این که تکه‌های گم شده کجا هستند، مطمئن نیستید. این چالشی است که بسیاری از باستان ‌شناسان با آن مواجه هستند. آن‌ها استخوان‌های باستانی و سایر بقایا را جمع ‌آوری و به دقت بررسی می‌کنند تا در مورد موجوداتی که میلیون‌ها سال پیش روی زمین می‌زیسته‌اند، اطلاعاتی به دست آورند.
دو گروه مختلف شکارچیان فسیل در اواخر دهه ی 1990 به طور هم زمان روی بعضی استخوان‌های عجیب کار می‌کردند . یک گروه، در داکوتای جنوبی دو اسکلت کشف کردند. در ضمن، تیلور لایسن - زمانی که یک دانش آموز دبیرستان بود - به چند استخوان در مزرعه عمویش در داکوتای شمالی برخورد کرده و سکندری خورد. تمام این شکارچیان دایناسور، به جستجو در ساختار نهر جهنمی پرداختند، منطقه‌ای که به دلیل وجود بقایای دایناسورهای معروفی چون تایرانو ساروس رکس و تریسرا توپس شناخته شده است.
لایسن یادآوری می‌کند که"من وقتی نمونه را پیدا کردم، می‌دانستم که چیز جدیدی است". او از سن 6 سالگی، تابستان‌ها را به حفاری برای فسیل‌ها می‌گذراند. او متذکر می‌شود که "آن شبیه گوشت جویده شده‌ی دایناسور بود". و او باید می‌دانست که "آن‌ها استخوان‌های تو خالی داشتند در حالی که گیاه خواران این‌گونه نیستند". اکنون او یک باستان شناس در موزه ملی تاریخ طبیعی مؤسسه سیمسون در واشنگتن دی سی است. او هم چنین عضو تیمی بود که تکه‌های آنزو را سر هم کرد.
در سال 2004، شکارچیان فسیل داکوتای جنوبی، مجموعه چند صد تایی از استخوان‌های دایناسورها را به موزه کارنگی فروختند. اما زمانی که کار کنان، مشغول باز سازی نمایشگاه دایناسور در موزه بودند، روی این استخوان‌ها را گرد و غبار گرفت.
در کنفرانس باستان شناسی کانادا در سال 2006، دانشمندان موزه کارنگی یک پوستر خیره‌ کننده نصب کردند. پوستر، یک مجموعه از هفت استخوان حفاری شده از منطقه نهر جهنمی را تشریح می‌کرد. استخوان‌ها شبیه نمونه‌هایی بود که موزه در سال‌های اخیر خریداری کرده بود. این پوستر، تحقیقات لایسن و اما ساچنر، زیست ‌شناس تکاملی دانشگاه یوتا در شهر سالت لیک را توصیف می‌کرد.
مت لامانا که باستان‌ شناس موزه کارنگی است، می‌گوید: " تشخیص دادیم که احتمالاً همه‌ی ما حیوان یک سانی داریم". به دلیل برنامه‌های شلوغ آن‌ها، هشت سال دیگر طول کشید تا تمام دانشمندان نمونه‌های خود را با هم یکی کرده و چگونگی تناسب استخوان‌های آنزو را به صورت رسمی با هم توضیح داده و تشریح کنند.
حیوان، یک دروپاد بود – گوشت خوار دو پایی که در اواخر دوره دوم زمین شناسی، حدود 67 میلیون سال قبل زندگی می‌کرد. گونه‌های جدید کشف شده، بزرگترین گروه از دایناسورهای پرنده مانند آمریکای شمالی به نام اویراپتورها است. این واژه‌ای لاتین برای تخم دزدها است.
اما آنزو از بزرگترین اویراپتورهایی است که تا کنون شناخته شده‌اند. اویراپتور غول پیکری با وزن 4ر1 تن که در منطقه‌ی کنونی شمال چین، می‌زیسته است. این حیوان در سال 2005 مورد توجه دانشمندان قرار گرفت.
توماس هولتز که در مطالعه جدید کار نمی‌کرد، یاد آوری می‌کند که اویراپتورهای شبیه آنزو در مستند سه بعدی 2013، در حالی که با دایناسورها زندگی می‌کردند، نشان داده شدند‌. او یک باستان ‌شناس جان داران مهره ‌دار در دانشگاه ماری لند است.
هاچینسن می‌گوید تصور این که زندگی این حیوانات چگونه بوده است "یک راز جالب است". او و سایر دانشمندان از برنامه‌های کامپیوتری استفاده می‌کنند تا بتوانند سرعت دایناسورها را محاسبه کرده و از آن چه می‌خورده‌اند، آگاه شوند.
آنزو با یک منقار شبیه پرنده، نه دندان، احتمالاً یک پریدیتور واقعی نیست. اما پاهای لاغر و بلند دایناسور به او اجاز ه می‌داده است که با سرعت 48 تا 65 کیلومتر در ساعت (30 تا 40 مایل در ساعت) روی زمین حرکت کند. کوئیپس لامانا می‌گوید "ما آن را بی‌جهت پرنده جهنم نمی‌نامیم".

کلمات کلیدی

زیست شناس حرکتی: دانشمندی که در مورد چگونگی حرکت موجودات زنده مطالعه می‌کند. برای انسان‌ها و سایر حیوانات بزرگ، ممکن است شامل تحلیل نیروهای به کارگرفته شده توسط ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و کشش روی ساختارهای اسکلتی (یا سایر ساختارهای پشتیبان) فرد باشد.
دوره‌ کرتاسه: یک دوره زمانی زمین شناسی شامل پایان عصر دایناسورها. این دوره تقریباً از 5ر145 تا 5ر65 میلیون سال قبل است.
دایناسور: واژه‌ای به معنی مارمولک وحشتناک. این خزنده باستانی از حدود 250 تا تقریباً 65 میلیون سال قبل می‌زیسته است. تمام اجداد خزندگان تخم‌گذار به عنوان آرکوسوارها شناخته می‌شوند. در واقع اجداد آن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند که با توجه به باسنشان قابل تشخیص هستند. یک گروه از این مارمولک‌ها، گروه بزمجه‌ها بودند، نظیر دروپادهای دو پا مانند تی. رکس و آپاتاسوارس چهار پا، که به سنگینی حرکت می‌کردند (اولین بار با عنوان برونتو سوارس شناخته شد). دسته دوم اصطلاحاً پرنده باسنی یا دایناسورهای اُرنیدیسچن است که منجربه ایجاد یک گروه کاملاً متفاوت از حیوانات از جمله استگو سوارس و دایناسورهای داک بیل شد.
زیست شناس تکاملی: کسی که فرایندهای انطباقی که منجر به تنوع زیستی در زمین شده‌اند را مطالعه می‌کند. این دانشمندان می‌توانند موضوعات مختلف بسیاری را مطالعه کنند، از جمله میکروب شناسی و ژنتیک موجودات زنده، و چگونگی تغییر گونه‌ها برای انطباق و شرح و توضیح فسیل (ارز یابی این که چگونه گونه‌های متنوع باستانی به یک دیگر و هم‌ نوعان مدرن امروزی خود مرتبط هستند).
اوراپتور غول پیکر: دایناسوری که بقایای آن در شمال چین کشف شد. بزرگترین اویراپتور شناخته شده با وزن حدود 2 تن و ارتفاع بیش از 5 متر (بیش از 16 فوت) است.
اویراپتور: یک گونه از دایناسورهای گوشت خوار که روی دو پا راه می‌روند. آن ها بین 68 تا 66 میلیون سال قبل یعنی دوره دوم زمین‌شناسی می زیسته‌اند.
باستان ‌شناس: دانشمندی که در زمینه مطالعه فسیل‌ها و بقایای موجودات باستانی، متخصص است.
پوستر: (در تحقیق) تحقیق جدیدی که به شکل نمایش بصری در یک جلسه علمی ارائه می‌شود. داده‌ها به صورت نمودارها، جداول یا انواع دیگر تصویر گزارش می‌شود. معمولاً، یافته‌ها و نتایج تجربی تحقیقات روی یک برگه بزرگ کاغذ ( با اندازه 1 در 5ر1 متر یا حدود 3 در 5 فوت) چاپ خواهد شد که با پونز روی تابلوهای بزرگ چوب پنبه‌ای نصب می‌شود. در برخی جلسات، ممکن است بیش از 500 پوستر در هر روز ارائه شود. حد اقل یک نویسنده باید چند ساعتی در کنار هر پوستر بایستد تا یافته‌های خود را به سایر دانشمندانی که عبور می‌کنند، توضیح دهد (یا به سؤالات پاسخ دهد).
شکارچی: (صفت: وحشی‌گری) موجودی که سایر حیوانات را به عنوان بیشتر یا تمام غذای خود شکار می‌کند.
دروپاد: دایناسوری گوشت خوار از گروهی که اعضای آن معمولاً دو پا بوده و از کوچک و بسیار ظریف تا خیلی بزرگ دسته‌ بندی می‌شوند.
تیرانو سوارس رکس: یک دایناسور پریدیتور اصل که در اواخر دوره ی دوم زمین‌ شناسی روی زمین می‌زیست. بزرگ سالان این گونه می توانستند دارای 12 متر (40 فوت) قد باشند.
مهره ‌دار: گروهی از حیوانات با یک مغز، دو پا و یک رشته عصب سخت یا استخوان پشت که تا پایین پشت پا کشیده شده است. این گروه شامل تمام ماهیان، دو زیستان، پرندگان و پستان داران است.